Διαμεσολάβηση, μια λύση επίλυσης διαφόρων που αξίζει να δοκιμαστείby Sergios

Η διαμεσολάβηση ανήκει στην κατηγορία των λεγόμενων Εναλλακτικών Μορφών Επίλυσης Διαφορών, γνωστών στη νομική επιστήμη και με το ακρωνύμιο ADR (Alternative Dispute Resolution). Είναι μια εξωδικαστική διαδικασία στα πλαίσια της οποίας τα μέρη επιδιώκουν την φιλική επίλυση της μεταξύ τους διαφοράς με τη βοήθεια ενός τρίτου, ανεξάρτητου, ουδέτερου και αμερόληπτου προσώπου, του διαμεσολαβητή.

Το παράδειγμα του «πορτοκαλιού» είναι, ίσως, ο πιο παραστατικός τρόπος για την κατανόηση της διαμεσολάβησης. Στο παράδειγμα αυτό, δύο επιχειρηματίες μαλώνουν για την απόκτηση της μοναδικής διαθέσιμης ποσότητας πορτοκαλιών στην περιοχή τους. Η προσφυγή στα δικαστήρια δεν είναι δυνατή, αφού μέχρι την οριστική έκβαση της υπόθεσης τα πορτοκάλια θα έχουν … καταστραφεί. Κάποιος τους προτείνει τη διαμεσολάβηση και εκεί –ω του θαύματος!– αποδεικνύεται ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει διαφορά. Ο ένας χρειάζεται μόνο τον φλοιό του πορτοκαλιού για να φτιάξει μαρμελάδα και ο άλλος μόνο τον καρπό για να φτιάξει χυμό. Και βέβαια το «θαύμα» δεν ήταν τίποτα παραπάνω από την δυνατότητα που έδωσε η διαμεσολάβηση στους δύο επιχειρηματίες να επικοινωνήσουν, να αντιληφθούν και να ικανοποιήσουν, και οι δύο, τις ανάγκες τους.

Η διαμεσολάβηση, λοιπόν, είναι ακριβώς αυτό: μια διαδικασία που δίνει στα μέρη την ευκαιρία να αποκαταστήσουν την, χαμένη έως τότε, επικοινωνία, να εκφράσουν τα θέλω και τις επιθυμίες τους, να διερευνήσουν ελεύθερα και χωρίς δεσμεύσεις τις πιθανές λύσεις και να οδηγηθούν στην καλύτερη δυνατή λύση για όλους.

Ποιους αφορά η διαμεσολάβηση και σε ποιες περιπτώσεις ενδείκνυται;

Η διαμεσολάβηση προσφέρεται σήμερα μόνο για την επίλυση αστικών και εμπορικών διαφορών μεταξύ ιδιωτών. Δεν καταλαμβάνει τις ποινικές υποθέσεις, ούτε τις διαφορές μεταξύ ιδιωτών και κράτους.

Το πεδίο εφαρμογής της, όμως, μόνο περιορισμένο δεν είναι. Η διαμεσολάβηση, αφορά σχεδόν κάθε πτυχή της ζωής μας, αφού στις «αστικές και εμπορικές διαφορές» ανήκουν όλες σχεδόν οι διαφορές ιδιωτικού δικαίου, όπως, ενδεικτικά, οι οικογενειακές, οι κληρονομικές, οι πάσης φύσεως οικονομικές διαφορές, οι εργασιακές σχέσεις, οι σχέσεις μεταξύ εταιρειών κ.α., υπό την προϋπόθεση ότι τα μέρη «έχουν την εξουσία να διαθέτουν το αντικείμενο της διαφοράς», δηλαδή, με απλά λόγια, για την λύση της διαφοράς απαιτείται η έκδοση δικαστικής απόφασης ή άλλης πράξης. Έτσι, για παράδειγμα, στη διαμεσολάβηση δεν μπορεί να υπαχθεί η λύση αυτή καθεαυτή του γάμου (διαζύγιο) μπορεί όμως να υπαχθεί η ρύθμιση της επιμέλειας και της διατροφής των τέκνων.

Η διαμεσολάβηση, λοιπόν, μας αφορά λίγο – πολύ όλους, ενδείκνυται δε για το σύνολο των διαφορών αυτών.

Είπατε ότι η διαμεσολάβηση δεν καταλαμβάνει τις ποινικές υποθέσεις. Συχνά, όμως, ακούμε τον όρο «ποινική διαμεσολάβηση». Σε τί αναφέρεται αυτός;

Η ποινική διαμεσολάβηση θεσμοθετήθηκε με το νόμο 3500/2006 για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας, και μόνο για τα αδικήματα που τιμωρούνται σε βαθμό πλημμελήματος και δεν πρέπει να συγχέεται με τη διαμεσολάβηση για τις αστικές και εμπορικές διαφορές.

Η ποινική διαμεσολάβηση είναι μια διαδικασία που διενεργείται με πρωτοβουλία και επιμέλεια του αρμόδιου εισαγγελέα και κατατείνει στην επιεικέστερη αντιμετώπιση του δράστη, υπό τον όρο ότι αυτός θα δώσει «λόγο τιμής» ότι δεν θα τελέσει στο μέλλον οποιαδήποτε πράξη ενδοοικογενειακής βίας, ότι θα παρακολουθήσει ειδικό συμβουλευτικό – θεραπευτικό πρόγραμμα και ότι θα άρει ή θα αποκαταστήσει, εφόσον είναι δυνατόν, αμέσως τις συνέπειες των πράξεων του και θα καταβάλει εύλογη χρηματική ικανοποίηση στον παθόντα.

Ποια είναι τα είδη της διαμεσολάβησης; Ποιο είναι το πιο σύνηθες;

Τα χαρακτηριστικά και η διαδικασία διεξαγωγής της διαμεσολάβησης είναι ουσιαστικά τα ίδια σε κάθε διαφορά. Έτσι δεν υπάρχουν διαφορετικά είδη διαμεσολάβησης. Υπάρχουν, όμως, διαφορετικά είδη διαφορών και, με την έννοια αυτή, έχει επικρατήσει ένας άτυπος διαχωρισμός με κριτήριο το είδος των διαφορών. Έτσι, για παράδειγμα, η διαμεσολάβηση μπορεί να διακρίνεται σε «οικογενειακή», «τραπεζική», «αθλητική» κλπ.

Η διαμεσολάβηση στην χώρα μας, παρά το γεγονός ότι συμπληρώνει δέκα χρόνια παρουσίας, κάνει ακόμα τα πρώτα της βήματα. Έτσι, δεν μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ποιο «είδος» με την ως άνω έννοια είναι πιο σύνηθες.

Το βέβαιο είναι ότι, σε όσες περιπτώσεις έχει εφαρμοστεί, έχει σημειώσει σημαντική επιτυχία.

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της διαμεσολάβησης; Γιατί να επιλέξει κάποιος αυτή την μέθοδο ως λύση για την επίλυση των διαφορών του;

Η συνήθης απάντηση στο ερώτημα για τα πλεονεκτήματα της διαμεσολάβησης είναι η ταχύτητα και η εμπιστευτικότητα. Και πράγματι, η διαμεσολάβηση και ταχύτατη είναι και το αποτέλεσμά της (η συμφωνία δηλαδή των μερών) μπορεί, εφόσον τα μέρη το επιθυμούν, να παραμείνει επτασφράγιστο μυστικό.

Κατά τη γνώμη μου, όμως, το σημαντικότερο πλεονέκτημα της διαμεσολάβησης είναι η αποκατάσταση και η πρόοδος των σχέσεων των, μέχρι πρότινος, «αντίπαλων» μερών.
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό να βλέπεις, ως διαμεσολαβητής, τα μέρη, που μέχρι πρότινος ήταν, ας μου επιτραπεί η έκφραση, ταμπουρωμένα στα χαρακώματά τους, να βγαίνουν από αυτά και να πλησιάζουν το ένα το άλλο, να βρίσκουν το σημείο επαφής και να καταλήγουν σε μια κοινά αποδεκτή λύση. Και είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό όταν συνειδητοποιείς ότι αυτό οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στη διαμεσολάβηση. Όταν συνειδητοποιείς ότι τα μέρη, επηρεαζόμενα θετικά από το ότι βρίσκονταν στα πλαίσια μιας δομημένης διαδικασίας, επέλεξαν να προχωρήσουν ένα βήμα παραπάνω από το σημείο που είχαν επανειλημμένως φτάσει και σταματήσει στο παρελθόν.

Δεν θα ξεχάσω, ως διαμεσολαβητής, μετά την επιτυχή ολοκλήρωση μιας διαμεσολάβησης, αφενός μεν τη δήλωση των πληρεξουσίων δικηγόρων των μερών ότι όλες τις προηγούμενες φορές που οι εντολείς τους είχαν φτάσει στο κρίσιμο αυτό σημείο, είχε διακοπεί η διαπραγμάτευση, αφετέρου δε την έκπληξη των ίδιων των μερών για το πόσο γρήγορα βρέθηκε λύση και κοινά αποδεκτή συμφωνία.

Η απάντηση, λοιπόν, στο ερώτημα γιατί να επιλέξει κάποιος τη διαμεσολάβηση ως λύση για την επίλυση των διαφορών του, είναι γιατί η διαμεσολάβηση είναι αποτελεσματική, γρήγορη, αποκαθιστά τις σχέσεις των μερών και δίνει λύσεις που διαρκούν.

Ποιος ο ρόλος του διαμεσολαβητή;

Ο ρόλος του διαμεσολαβητή είναι να βοηθήσει τα μέρη, με την εμπειρία, τις δεξιότητες και τις ικανότητές του, να βρουν εκείνα τη δική τους λύση στη διαφορά τους. Ο διαμεσολαβητής δεν είναι μέρος της διαφοράς, δεν είναι δικαστής, ούτε διαιτητής. Δεν θα εκδώσει απόφαση, ούτε θα προτείνει λύσεις. Είναι ουδέτερος και αμερόληπτος. Δεν συνδέεται, ούτε εξαρτάται με οποιοδήποτε τρόπο από τα μέρη.

Ο διαμεσολαβητής διασφαλίζει ότι τα μέρη κατανοούν πλήρως τα χαρακτηριστικά της διαδικασίας, και τον ρόλο του ίδιου και όλων των συμμετεχόντων. Ενημερώνει τα μέρη ότι η διαδικασία στηρίζεται στην βούλησή τους να συμμετέχουν σε αυτή και ότι είναι ελεύθερα ανά πάσα στιγμή να αποχωρήσουν από τη διαδικασία χωρίς αιτιολογία ή ποινή, ότι μέχρι την επίτευξη της συμφωνίας οι προτάσεις των μερών δεν είναι δεσμευτικές, ότι ο ίδιος διέπεται από επαγγελματικό απόρρητο και ως εκ τούτου υποχρεούται να τηρεί απόρρητες τις πληροφορίες που θα λάβει κατά τη διαδικασία ή σε σχέση με αυτήν, εκτός αν υποχρεούται να πράξει διαφορετικά από διάταξη νόμου ή για λόγους δημόσιας τάξης ή τα μέρη συναινούν ρητά στην αποκάλυψη των πληροφοριών. Μεριμνά για την προσήκουσα διεξαγωγή της διαδικασίας και διασφαλίζει ότι τα μέρη έχουν επαρκή δυνατότητα συμμετοχής σε αυτή.

Ο ρόλος του, όμως, δεν είναι απλά διαδικαστικός. Αντίθετα, ο ρόλος και οι ικανότητές του είναι καθοριστικές για την έκβαση της διαφοράς. Και τούτο, γιατί ο διαμεσολαβητής είναι καταλυτικός καθόλη τη διαδικασία.

Πώς διεξάγεται μια τυπική διαμεσολάβηση;

Μια τυπική διαμεσολάβηση χωρίζεται σε τρία στάδια:

Αρχίζει με μια κοινή συνάντηση στην διάρκεια της οποίας τα μέρη παρουσιάζουν τις απόψεις και τις θέσεις τους επί της διαφοράς. Στο στάδιο αυτό δίνεται μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία στα μέρη να βρεθούν πρόσωπο με πρόσωπο και να εκφράσουν τις απόψεις τους και τα αισθήματα που τρέφουν για την άλλη πλευρά. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πολλές φορές τα μέρη, λόγω ακριβώς της διαφοράς, βρίσκονται σε αντιπαλότητα και συχνά αποφεύγει το ένα το άλλο.

Στη συνέχεια ακολουθούν χωριστές συναντήσεις του διαμεσολαβητή με κάθε μέρος. Αυτό επιτρέπει σε κάθε μέρος να εξηγήσει σε αυστηρά εμπιστευτική βάση τη θέση και τους στόχους του για τη διαμεσολάβηση. Τα έγγραφα και οι πληροφορίες που δίδονται στο διαμεσολαβητή αφορούν μόνο τον ίδιο και η αποκάλυψη του περιεχομένου τους στο άλλο μέρος δεν επιτρέπεται χωρίς τη συναίνεση του μέρους στο οποίο αφορούν. Κάτι ιδιαίτερα σημαντικό διότι δίνει την ευκαιρία στα μέρη να εκφραστούν ελεύθερα και δημιουργικά. Είναι συνήθεις οι περιπτώσεις που στα πλαίσια των χωριστών αυτών συναντήσεων, τα μέρη, με τη βοήθεια και τη θετική ενέργεια του διαμεσολαβητή, καταλήγουν σε ιδέες και προτάσεις που ούτε καν είχαν σκεφθεί πριν την διαμεσολάβηση. Οι χωριστές αυτές συναντήσεις επαναλαμβάνονται όσες φορές κρίνεται απαραίτητο από το διαμεσολαβητή.

Η διαμεσολάβηση ολοκληρώνεται σε μία τελική κοινή συνάντηση κατά τη διάρκεια της οποίας επιλύεται η διαφορά και καθορίζονται οι επί μέρους όροι της συμφωνίας.

Η όλη διαδικασία, μέχρι την επίλυση της διαφοράς, διαρκεί κατά κανόνα μερικές ώρες. Μπορεί βέβαια να διαρκέσει και περισσότερο ή ακόμα και να μην οδηγήσει σε λύσεις. Η διεθνής, και πλέον και η ελληνική, εμπειρία δείχνει ότι επιλύεται περίπου το 70% των υποθέσεων που οδηγούνται στη διαμεσολάβηση, οι δε διαμεσολαβήσεις αυτές διαρκούν από 5 έως 8 ώρες.

Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της διαμεσολάβησης; Eχει την ίδια ισχύ με την δικαστική απόφαση;

Τα βασικά χαρακτηριστικά της διαμεσολάβησης είναι, επιγραμματικά, τα εξής:
α) ο εκούσιος χαρακτήρας της. H διαμεσολάβηση βασίζεται στην επιθυμία των μερών να συμμετέχουν σε αυτή και να βρουν λύση μέσω αυτής. Ανά πάσα στιγμή τα μέρη, μέχρι την υπογραφή του συμφωνητικού, είναι ελεύθερα να αποχωρήσουν, όπως επίσης και να επανέλθουν.

β) η εμπιστευτικότητα και η εχεμύθεια.

γ) η μη δεσμευτικότητα της διαδικασίας μέχρι την υπογραφή του συμφωνητικού επίλυσης της διαφοράς (εφόσον φυσικά επιτευχθεί), το οποίο και μόνο δεσμεύει τα μέρη.

δ) η ταχύτητά της.

ε) η ουδετερότητα και η αμεροληψία του διαμεσολαβητή.

στ) η εξοικονόμηση χρήματος. Η διαδικασία της διαμεσολάβησης είναι ιδιαιτέρως φθηνότερη από το κόστος υπαγωγής της διαφοράς στα δικαστήρια ή τη διαιτησία. Στο όφελος μάλιστα αυτό πρέπει να συνυπολογιστεί και το κέρδος από τη γρήγορη επίλυση της διαφοράς.

ζ) η αποκατάσταση των σχέσεων των μερών.

η) η αποσυμφόρηση των δικαστηρίων μέσω της μεταφοράς υποθέσεων στη διαμεσολάβηση και η, συνακόλουθα, επιτάχυνση στην απονομή της δικαιοσύνης.

Η συμφωνία των μερών καταχωρείται σε σχετικό πρακτικό που συντάσσεται από το διαμεσολαβητή και υπογράφεται από τα μέρη και τους πληρεξουσίους δικηγόρους τους, κάθε δε μέρος λαμβάνει ένα ισόκυρο πρακτικό. Το κάθε μέρος δικαιούται να καταθέσει το πρακτικό αυτό οποτεδήποτε στη γραμματεία του Μονομελούς Πρωτοδικείου του τόπου που είναι αρμόδιο για την εκδίκαση της υπόθεσης για την οποία έλαβε χώρα η διαμεσολάβηση.

Από και με μόνη την κατάθεση του πρακτικού αυτού στη γραμματεία του δικαστηρίου, το πρακτικό διαμεσολάβησης, αποκτά την ίδια ισχύ με την αμετάκλητη απόφαση του δικαστηρίου.

Με ποιον τρόπο γίνεται κάποιος διαμεσολαβητής; Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα εκπαίδευσης;

Για να γίνει κάποιος διαμεσολαβητής πρέπει να είναι απόφοιτος τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, να εκπαιδευτεί από φορέα εκπαίδευσης αναγνωρισμένο από την Κεντρική Επιτροπή Διαμεσολάβησης (Κ.Ε.Δ.) ή να είναι κάτοχος τίτλου διαπίστευσης από άλλο κράτος μέλος της Ε.Ε., να διαπιστευθεί ως διαμεσολαβητής από την αρμόδια Επιτροπή και να εγγραφεί στο Μητρώο Διαμεσολαβητών που τηρείται στο Υπουργείο Δικαιοσύνης.

H εκπαίδευση των υποψήφιων διαμεσολαβητών, γίνεται από φορείς κατάρτισης μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που συνιστούν από κοινού ένας τουλάχιστον Δικηγορικός Σύλλογος και ένα τουλάχιστον από τα επιμελητήρια της χώρας, τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο.

Ήδη μέχρι και σήμερα έχουν εκπαιδευτεί, διαπιστευθεί και εγγραφεί στο μητρώο διαμεσολαβητών περίπου 2150 διαμεσολαβητές.

Όσον αφορά τις τράπεζες, μόνο η Eurobank προτείνει τη διαμεσολάβηση ως μέσο ρύθμισης των οφειλών. Οι υπόλοιπες τράπεζες σαμποτάρουν τις μεθόδους της εξωδικαστικής ρύθμισης;

Η διαμεσολάβηση μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την επίλυση διαφορών μεταξύ ιδιωτών και τραπεζών. Μέχρι πρότινος οι τράπεζες υπήρξαν ιδιαιτέρως φειδωλές έως απολύτως αρνητικές στην αποδοχή της διαμεσολάβησης ως μέσο ρύθμισης των οφειλών των δανειοληπτών. Το γεγονός όμως ότι, έστω και τώρα, μία από τις συστημικές τράπεζες αναγνωρίζει τη διαμεσολάβηση ως μία από τις μεθόδους ρύθμισης των οφειλών μόνο ως θετικό μπορεί να χαρακτηριστεί και ας ελπίσουμε ότι θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες τράπεζες. Κάλλιο αργά παρά ποτέ …

Στο εξωτερικό η διαμεσολάβηση λειτουργεί με επιτυχία αρκετές δεκαετίες. Στην Ελλάδα από πότε άρχισε να εφαρμόζεται; Και ποια είναι η αντίδραση του κοινωνικού συνόλου σε αυτή την εναλλακτική εξωδικαστική επίλυση διαφορών;

Ο θεσμός της διαμεσολάβησης εισήχθη στη χώρα μας το 2010 το νόμο 3898/2010, οι διατάξεις του οποίου καταργήθηκαν και αντικαταστάθηκαν από αυτές των άρθρων 178 – 206 του νόμου 4512/2018. Σήμερα, δέκα χρόνια περίπου μετά, η διαμεσολάβηση ακόμα «ψάχνει τα πατήματά της». Ο κύριος λόγος για αυτό είναι η αντίδραση που έχει κατά καιρούς υπάρξει από μερίδα του δικηγορικού και του δικαστικού χώρου, η οποία, κατά τη γνώμη μου, οφείλεται σε άγνοια του θεσμού και των δυνατοτήτων του.

Αυτό όμως δεν μας απογοητεύει γιατί είναι ένα φαινόμενο που παρατηρήθηκε παγκοσμίως σε όλες τις χώρες στις οποίες εισήχθη η διαμεσολάβηση. Αλλά κυρίως γιατί όταν οι πολίτες ενημερώνονται για τη διαμεσολάβηση και τα χαρακτηριστικά της εκφράζονται ιδιαιτέρως θετικά για αυτή. Φαίνεται ότι, αργά μεν αλλά σταθερά, οι προσπάθειες πολιτειακών παραγόντων, διαμεσολαβητών και ενώσεων, όπως η Ελληνική Ένωση Διαμεσολαβητών, συμβάλλουν στην εμπέδωση και την αποδοχή του θεσμού από την ελληνική κοινωνία.

Άλλωστε, η διαμεσολάβηση μας ταιριάζει απόλυτα, αφού ως απόγονοι του «πολυμήχανου» Οδυσσέα, έχουμε φαντασία και είμαστε ευέλικτοι. Έχουμε δηλαδή τα βασικά συστατικά της γένεσης δημιουργικών ιδεών για τη λύση των διαφορών. Όταν αυτά τα χαρακτηριστικά μας εμφανιστούν στα πλαίσια της διαμεσολάβησης, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα την οδηγήσουν σε επιτυχία.

Αναφέρατε ως βασικό χαρακτηριστικό της διαμεσολάβηση τον εκούσιο χαρακτήρα της. Με το νόμο όμως 4512/2018 εισήχθη η έννοια της «υποχρεωτικής» διαμεσολάβησης η οποία έχει κατακριθεί. Τί λέτε για αυτό;

Η ανάγνωση του νόμου οδηγεί στο συμπέρασμα ότι με την πρόβλεψη της «υποχρεωτικής» διαμεσολάβησης δεν θίγεται ο εκούσιος χαρακτήρας της. Και τούτο, γιατί η μόνη απαίτηση του νόμου είναι τα μέρη να παραστούν κατά την πρώτη συνάντηση διαμεσολάβησης διατηρώντας αναλλοίωτο το δικαίωμα να αποχωρήσουν όποτε θέλουν, ακόμη και από αυτήν την πρώτη συνεδρίαση, χωρίς να χρειάζεται καν να αιτιολογήσουν την αποχώρηση τους. Πρόκειται, λοιπόν, στην ουσία του για ένα προδικαστικό στάδιο το οποίο ουδόλως θίγει το δικαίωμα πρόσβασης στον φυσικό δικαστή, αφού δεν δημιουργεί υποχρέωση επίλυσης της διαφοράς με Διαμεσολάβηση, αλλά υποχρέωση προσπάθειας επίλυσης της διαφοράς Για το ζήτημα αυτό έχει χυθεί πολύ μελάνι και υπάρχουν αντιτιθέμενες απόψεις. Η προσεκτική όμως με Διαμεσολάβηση, συνάδουσα προς την Νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προς την Ενωσιακή Νομοθεσία και δη προς τις διατάξεις της Οδηγίας 2008/52, προς τις διατάξεις του άρθρου 20 παρ. 1 του Συντάγματος, του άρθρου 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ και του 47 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Που μπορούμε να βρούμε διαμεσολαβητή;

Το Υπουργείο Δικαιοσύνης τηρεί μητρώο διαπιστευμένων διαμεσολαβητών, το οποίο είναι διαθέσιμο στην ιστοσελίδα www.diamesolavisi.gov.gr/anazitisi-diamesolavitwn

Διαμεσολάβηση και στα σχολεία. Από ποιους διενεργείται; Έχει θετικά αποτελέσματα;

Η σχολική διαμεσολάβηση διαπνέεται από τις ίδιες αρχές με τη διαμεσολάβηση για την οποία μιλάμε, πλην όμως, μέχρι και σήμερα, δεν υπάρχει σαφές νομικό πλαίσιο για την οργάνωσή της. Παρόλα αυτά, χάρη σε μερικούς εμπνευσμένους εκπαιδευτικούς η σχολική διαμεσολάβηση λειτουργεί σε αρκετά σχολεία της χώρας μας.

Διαμεσολαβητές είναι τα ίδια τα παιδιά, τα οποία εκπαιδεύονται, με βιωματικό κατά κύριο λόγο τρόπο, από τους καθηγητές ή τους δασκάλους τους, οι οποίοι προηγουμένως έχουν εκπαιδευθεί από εκπαιδευτές ομηλίκων με γνώση και εμπειρία στο θεσμό. Τα αποτελέσματα, σε όσα σχολεία λειτουργεί η σχολική διαμεσολάβηση είναι ιδιαιτέρως ενθαρρυντικά συμβάλλοντας αποφασιστικά τόσο στην επίλυση των ενδοσχολικών συγκρούσεων, όσο και στην ανάπτυξη της προσωπικότητας των μαθητών, των μελλοντικών πολιτών.

Και πράγματι, στο φεστιβάλ σχολικής διαμεσολάβησης του 2018 μια καθηγήτρια γυμνασίου, η οποία είχε εκπαιδεύσει διαμεσολαβητών, μας μετέφερε, με ιδιαίτερη συγκίνηση και χαρά, τον ενθουσιασμό των γονέων των παιδιών αυτών, για το πόσο είχαν ωριμάσει και βελτιωθεί ως άτομα τα παιδιά τους.

Κλείνοντας, είναι πιστεύω απαραίτητο να επισημανθεί, ότι η μέχρι σήμερα εμπειρία της διαμεσολάβησης επιβεβαιώνει πλήρως τη φράση, που έχει υιοθετήσει και η πολιτεία, ότι «η διαμεσολάβηση είναι λύση πολιτισμού».

Δείτε το άρθρο στο polismagazino.gr