Νέος Νόμος για τη Διαμεσολάβηση – Ν. 4640/2019 ΦΕΚ Α΄ 190/30.11.2019by Sergios

Στις 29 Νοεμβρίου 2019 δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ Α’ 190/30.11.2019 ο Νόμος 4640/2019 με τίτλο «Διαμεσολάβηση σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις – Περαιτέρω εναρμόνιση της Ελληνικής Νομοθεσίας προς τις διατάξεις της Οδηγίας 2008/52/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 2008 και άλλες διατάξεις».

Σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου αυτού η Αρχική Συνεδρία Διαμεσολάβηση θα είναι Υποχρεωτική:

α) από τη 15η Ιανουαρίου 2020 για τις οικογενειακές διαφορές, εκτός από αυτές των περιπτώσεων α΄, β΄ και γ΄ της παραγράφου 1, καθώς και της παραγράφου 2 του άρθρου 592 Κ.Πολ.Δ. και

β) από τη 15η Μαρτίου 2020 για τις διαφορές που εκδικάζονται κατά την τακτική διαδικασία και υπάγονται στην καθ’ ύλην αρμοδιότητα του Μονομελούς Πρωτοδικείου αν η αξία του αντικειμένου της διαφοράς υπερβαίνει το ποσό των τριάντα χιλιάδων (30.000) ευρώ και του Πολυμελούς Πρωτοδικείου.

Ορίζεται επίσης ότι μετά την πάροδο δύο (2) ετών από την τελευταία ημερομηνία, ήτοι την 15η Μαρτίου 2022, το Υπουργείο Δικαιοσύνης θα αξιολογήσει τα αποτελέσματα του θεσμού της διαμεσολάβησης και της υποχρεωτικής αρχικής συνεδρίας.

Μπορείτε να δείτε το Νόμο 4640/2019 πατώντας εδώ.

Διαμεσολάβηση, μια λύση επίλυσης διαφόρων που αξίζει να δοκιμαστείby Sergios

Συνέντευξη στην ιστοσελίδα polismagazino.gr

Τι είναι η διαμεσολάβηση;

Η διαμεσολάβηση ανήκει στην κατηγορία των λεγόμενων Εναλλακτικών Μορφών Επίλυσης Διαφορών, γνωστών στη νομική επιστήμη και με το ακρωνύμιο ADR (Alternative Dispute Resolution). Είναι μια εξωδικαστική διαδικασία στα πλαίσια της οποίας τα μέρη επιδιώκουν την φιλική επίλυση της μεταξύ τους διαφοράς με τη βοήθεια ενός τρίτου, ανεξάρτητου, ουδέτερου και αμερόληπτου προσώπου, του διαμεσολαβητή.

Το παράδειγμα του «πορτοκαλιού» είναι, ίσως, ο πιο παραστατικός τρόπος για την κατανόηση της διαμεσολάβησης. Στο παράδειγμα αυτό, δύο επιχειρηματίες μαλώνουν για την απόκτηση της μοναδικής διαθέσιμης ποσότητας πορτοκαλιών στην περιοχή τους. Η προσφυγή στα δικαστήρια δεν είναι δυνατή, αφού μέχρι την οριστική έκβαση της υπόθεσης τα πορτοκάλια θα έχουν … καταστραφεί. Κάποιος τους προτείνει τη διαμεσολάβηση και εκεί –ω του θαύματος!– αποδεικνύεται ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει διαφορά. Ο ένας χρειάζεται μόνο τον φλοιό του πορτοκαλιού για να φτιάξει μαρμελάδα και ο άλλος μόνο τον καρπό για να φτιάξει χυμό. Και βέβαια το «θαύμα» δεν ήταν τίποτα παραπάνω από την δυνατότητα που έδωσε η διαμεσολάβηση στους δύο επιχειρηματίες να επικοινωνήσουν, να αντιληφθούν και να ικανοποιήσουν, και οι δύο, τις ανάγκες τους.

Η διαμεσολάβηση, λοιπόν, είναι ακριβώς αυτό: μια διαδικασία που δίνει στα μέρη την ευκαιρία να αποκαταστήσουν την, χαμένη έως τότε, επικοινωνία, να εκφράσουν τα θέλω και τις επιθυμίες τους, να διερευνήσουν ελεύθερα και χωρίς δεσμεύσεις τις πιθανές λύσεις και να οδηγηθούν στην καλύτερη δυνατή λύση για όλους.

(περισσότερα…)

Περί ηλεκτρικών τροχοπεδίλων. Τα κοινώς γνωστά ηλεκτρικά … «πατίνια»by Sergios

Τα πατίνια (ή τροχοπέδιλα σύμφωνα με τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας) είναι πλέον μόδα. Έχουν κατακλύσει την Αθήνα και βρίσκονται παντού. (Ακόμα και σε σημεία που εμποδίζουν την κίνηση, όπως για παράδειγμα πάνω στο πεζοδρόμιο της γωνίας Αθανασίου Διάκου και Λ. Συγγρού –στους Στύλους του Ολυμπίου Διός, στο κέντρο της Αθήνας–, όπου η εταιρεία που τα εκμεταλλεύεται τοποθετεί, ή ορθότερα «παρατάσσει» καθημερινά, τέσσερα – πέντε από αυτά με τρόπο που δυσκολεύει «απλώς» την κίνηση των πεζών, καθιστά όμως απαγορευτική την κίνηση καροτσιών και αναπηρικών αμαξιδίων !!. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα, που άπτεται της γενικότερης σημασίας που δίνουμε –λέμε τώρα– στο συνάνθρωπό μας).

Τα ηλεκτρικά λοιπόν αυτά πατίνια (νοικιασμένα και ιδιόκτητα) κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα σε στενά, οδούς, ακόμα και σε λεωφόρους. Προσωπικά έχω δει αναβατή τέτοιου πατινιού να κινείται στην Λεωφόρο Κηφισίας (!!) ανάμεσα από τα σταματημένα, λόγω κίνησης, αυτοκίνητα. Μιλώντας με φίλο, μου ανέφερε, ότι ο ίδιος είδε άλλο ηλεκτρικό πατίνι να κινείται στη Λεωφόρο Συγγρού αντίθετα στο ρεύμα κυκλοφορίας (!!).

Άτομα κάθε ηλικίας, έφηβοι αλλά και παιδιά νοικιάζουν ηλεκτρικά πατίνια για μια βόλτα στην πόλη ή, απλά, για την εμπειρία. Τα πατίνια, όμως, δεν συγχωρούν λάθη. Δεν είναι, έτσι, λίγες οι περιπτώσεις που οι επίδοξοι αναβάτες / «γητευτές» τους έχουν καταλήξει στα επείγοντα των νοσοκομείων με ελαφρά ή και αρκετά σοβαρότερα τραύματα. Και βέβαια, ελάχιστοι από τους αναβάτες των νοικιασμένων πατινιών φορούν κράνος. Προσωπικά δεν έχω δει κανένα να φορά, υπάρχει όμως πάντοτε το ενδεχόμενο, κάποιοι, ελάχιστοι, να έφεραν το δικό τους από το σπίτι.

Υπάρχει βέβαια και η κατηγορία των ιδιόκτητων πατινιών, η πλειονότητα των αναβατών των οποίων και κράνος φορούν και πιο προσεκτικοί είναι. Και αυτοί όμως κινούνται το ίδιο ανεξέλεγκτα. Το πατίνι που είδα στην Κηφισίας ήταν ιδιόκτητο …

Το πατίνι όμως, αν και φαινομενικά εύκολο στο χειρισμό του, στην πραγματικότητα αφήνει απροστάτευτο τον αναβάτη του, αφού ούτε σοβαρή ενεργητική ασφάλεια παρέχει, ούτε φυσικά παθητική. Επιπλέον δε αυτού, η ταχύτητα των 20 ή 25χλμ/ώρα που -κατ’ ελάχιστον- αναπτύσσει, δεν είναι διόλου αμελητέα σε περίπτωση σύγκρουσης. Μόλις προ ολίγων ημερών μία 72χρονη παρασύρθηκε και τραυματίστηκε στη Θεσσαλονίκη από ηλεκτρικό πατίνι που οδηγούσε 40χρονος τουρίστας. Αυτό μάλιστα ήταν το δεύτερο (καταγεγραμμένο) ατύχημα στη Θεσσαλονίκη, αφού σύμφωνα με το ρεπορτάζ είχε προηγηθεί –πριν μερικούς μήνες– σύγκρουση αυτοκινήτου με ηλεκτρικού πατινιού, που οδηγούσε 16χρόνος. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι ήταν –απαραιτήτως– και υπαίτιος του ατυχήματος.

Πρόσφατα πάλι διαβάσαμε για το πρώτο θανατηφόρο ατύχημα στη Γαλλία όταν 25χρονος άνδρας συγκρούστηκε με φορτηγό επειδή, σύμφωνα με τον ραδιοφωνικό σταθμό Europe1, «δεν έδωσε προτεραιότητα στο φορτηγό», ο οδηγός του οποίου δεν πρόλαβε να αντιδράσει.

Αποτελεί λοιπόν το πατίνι κίνδυνο, τόσο για τον ίδιο, όσο και τους υπόλοιπους χρήστες των δρόμων και των πεζοδρομίων.

Και εδώ έρχεται το ερώτημα: Ποιες είναι οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των αναβατών των πατινιών; Υπάρχει πράγματι κενό στη νομοθεσία όπως, κατά καιρούς, λέγεται;

Η απάντηση φαίνεται ότι δίνεται από το άρθρο 2 παρ. 2 του Κ.Ο.Κ. σύμφωνα με το οποίο τα πρόσωπα που κινούνται με τροχοπέδιλα (πατίνια) «θεωρούνται ως πεζοί». Στο άρθρο αυτό δεν γίνεται διάκριση μεταξύ ηλεκτρικών ή μη πατινιών. Συνεπώς το άρθρο αυτό πρέπει να ισχύσει και για τα ηλεκτρικά πατίνια. Αν δεχθούμε την ερμηνεία αυτή, κενό δεν υπάρχει, και οι αναβάτες / οδηγοί αυτών εξομοιώνονται με τους πεζούς και άρα πρέπει να ακολουθούν τους κανόνες που αναφέρονται στην κίνηση των πεζών.

Με άλλα λόγια, σύμφωνα με το άρθρο 38 του Κ.Ο.Κ. (που ορίζει τα της συμπεριφοράς των πεζών) τα πατίνια θα πρέπει να κινούνται στο πεζοδρόμιο (ήτοι «το υπερυψωμένο ή άλλως διαχωριζόμενο τμήμα της οδού που προορίζεται για πεζούς» – άρθρο 1 παρ. 1 Κ.Ο.Κ.). Κατά τη γνώμη μου, με βάση τον ισχύοντα Κ.Ο.Κ., αυτή είναι η ορθή ερμηνεία. Τα πατίνια (ηλεκτρικά ή μη) ουδεμία θέση έχουν στο οδικό δίκτυο, το νόμιμο είναι να κινούνται στο πεζοδρόμιο.

Από την άλλη μεριά, όμως, ευλόγως γεννάται η απορία κατά πόσο είναι ασφαλές να κινείται στο πεζοδρόμιο, ανάμεσα σε μωρά, παιδιά, ενήλικες και ηλικιωμένους, πατίνια κινούμενα με ταχύτητα 20, 25 ή και παραπάνω χλμ/ώρα, δηλαδή με ταχύτητα τέσσερις – πέντε φορές μεγαλύτερη αυτής ενός πεζού. Η απάντηση φυσικά και είναι αρνητική. Δεν είναι ασφαλές. Είναι, αντιθέτως, ιδιαιτέρως επικίνδυνο. Και δεν είναι τόσο λόγω της ταχύτητας (γιατί κακά τα ψέματα, και τα μη ηλεκτρικά πατίνια μπορούν να αναπτύξουν ταχύτητα), αλλά λόγω του αριθμού αυτών και -κυρίως- λόγω του τρόπου χρήσης τους.

Τί πρέπει λοιπόν να γίνει; Να κατέβουν τα πατίνια στο δρόμο; Κατά τη γνώμη μου ΟΧΙ.

Δεν πρέπει όμως και να απαγορευτούν. Τα πατίνια και -ακόμα περισσότερο-τα ηλεκτρικά ποδήλατα (τα οποία -σημειωτέον- κινούνται νόμιμα και στον δρόμο) είναι λύση για τις μετακινήσεις στις πόλεις. Η χρήση τους όμως πρέπει να γίνεται με ασφάλεια τόσο για τους οδηγούς τους όσο και για τους συμπολίτες τους.

Δύο λύσεις υπάρχουν για αυτό:

α) Να φτιάξουν –επιτέλους– οι Δήμοι και οι Περιφέρειες τα δίκτυα των ποδηλατοδρόμων (τα οποία όλο ακούμε και όλο δε βλέπουμε) και σε αυτούς -και μόνο σε αυτούς- να επιτραπεί η κίνηση και των πατινιών με ανώτατο όριο τα 20 ή 25χλμ/ώρα.

β) Να επιτραπεί η κίνηση των πατινιών στα πεζοδρόμια να τεθεί όμως ανώτατο όριο 6χλμ/ώρα, όση δηλαδή είναι περίπου και η ταχύτητα βαδίσματος.

Δείτε το άρθρο στο autoholix.com